Alamanyalı kız mı ?

"Bizim Alamanyalı gelmiş!"
Hayır, hayır, hayır orda bir durun.
Birkere Almanya'da yaşıyorum diye, almanyalı olmuyorum. Olmuyorum yane, lütfen yanii olmuyorum. Olmuyorum da olmuyorum.
Neden mi bu kadar nefret ediyorum bu kelimeden?  O zaman anlatayım efenim.
Şimcik bu Almanya dediğimiz yerden pek hoşlanmayan biriyim. Avrupa ülkesi diye "vay Almanya he" dediğiniz yerde hiçbir şey yok.
Misal büyük bir şehrin çarşısına gittiğimde pek birşey alamam. Tek kurtarıcım H&M dir. Ne Bershka, ne stradivarius, nede pull and bear var. Hatta Almanlara bu markayı söylediğinde " was ist das?" (ne bu?) derler. Eee sadece bir iki şehirde Bershka olunca insan bilmez tabese.
Kaffee mekanları pek yoktur, varsada tipik alman tasarımıdır.
"Ayy burası ne kadar güzel" diyeceğiniz çok nadir yerler vardır. Güzelmiş diyorsanız da mutlaka o mekanın sahibi Türktür. Anlıyacağınız gezecek yerleri az. Tarihi yerleri bilemi soğuk gözükür ya.
Almanya'nın soğuk olduğu gibi insanlarıda öyle.
Alman arkadaşın kurabiye getirdi, karşında yiyor. Senin canın çekmiş "bir tane alabilirmiyim?" diye soruyorsun ya, amam aman sakın sorma.
Cevap net "Hayır, o benim."dir. Bu cevabı alacağımı bildiğim için hiç bir zaman sormam. Ama Almanlar çok zeki, türklerin elinde yiyecek varsa, paylaşacaklarını bildikleri için hemen isterler.
Paylaşma duygusu, paylaşmayı bırak acıma duygusu yoktur bu insanlarda.
Otobüs duraktan kalkmak üzere kapıları kapattı, arkasından koşan çocuk yetişip" kapıyı lütfen açın" diye yalvarırken " vaktinde gelseydin" diyip yaklaşık 3 dakika yerinde durduğu halde çocuğu içeriye almayan şöför gördüm ben.
Birde müslümanlara karşı olan kesimimiz var tabisi. Okulda birkaç öğretmenim meselâ. Neyse okul konusuna hiç girip morelimi bozmak istemiyorum. Onuda başka zaman anlatırım.
Burda heryer saat 6dan sonra kapanıyor biliyormuydunuz? Hatta cumartesileri saat 4te, pazar günüde heryer kapalı zaten. Bayramlarında 3-4 gün heryerin kapalı olduğu oluyor. Marketler bile. Şekermi bitti? Türk komşu bulursan iste. Anlıyacağınız sokaklar ölü oluyor. Bugün biz ablamla çıktık, bir yerde oturalım dedik, ölü sokaklarda gezip sonunda bir dondurmacıyı kapatmak üzere yakaladık. Burdakiler rahatlarına düşkündür.
Biz Türkler tabii gezmeyi çok seven bir millet olarak burda çok sıkılıyoruz. Kendi adıma konuşuyorum yani. Şöyleki burda doğup büyüyenler, Türkiye'de yaşamayı istemiyorlar. Alışmışlar tabii. Ama ben,  Türkiye'de yaşamış biri olarak, ordaki yaşamı tattığım için Almanya'dan nefret eder oldum.
Pek arkadaşımda yoktur burda. 4 tane samimi arkadaşım vardır, onlarlada uzak olduğum için arada bir görüşebiliyoruz.
İşte efenim, buyrun şimdi bana tekrar Alamanyalı diyin bakalım. Türkiye'yi bu kadar çok özleyen, hayallerini orda kuran bir Türk kızına bu kelime denmemeli efemim. Yoksa sinirler tepelere çıkıyor kıhkıhkıh